همیشه در تمام لحظات دو نوع صدا از درون انسان می گذرد که ما هر آن به یکی مایل میشویم و از آن پیروی می کنیم . یکی به خوبی حکم می کند یکی به بدی . تنها اولیاء الله همواره ی روزگار از صدای خوبی ها تبعیت می کنند والا ما انسانهای عادی ، گاهی پیرو اینیم و گاهی پیرو آن . پس براساس این فرض همه در یک رتبه و جایگاهیم الا انسان کامل ، اولیاءالله .
صدای نخست ، ندای عقل ، ندای وجدان ، صدای سخن صحیح و پاک یا شجره طیبه است که از صراط مستقیم می گذرد و دعوت به حق می کند .
اما صدای دیگر ، سخن ناحق و ناصواب است و شر تولید می کند و ندای دعوت به جهل و حماقت و گناه و اشتباهات است که منجر به شکست ، غم و اندوه ، سختی و درد و رنج و عذاب می شود .
ساده بگویم به زبان و بیان دینی صدای نخست صدای خداست و صدای دیگر صدای شیطان .
سعادتمند کسی است که از ندای حق پیروی کند ، در راه حق و کشف صدای صحیح ، کشف حقیقت بکوشد تا این ندا برایش بلند و بلندتر ، واضح و واضح تر شود تا اینکه با صدا یکی شود !
پ.ن : خلوت و سکوت پیشه کن تا این نداها را بشنوی و با مراقبه حق را از باطل تشخیص دهی و تنها از حق پیروی کنی که در آنصورت در همین دنیا به سعادت حقیقی دست یافته ای .
الهام گرفته از کتاب گفتگو درباب متافیزیک و دین مالبرانش و بیگانه ای بر لب رودخانه پال توئیچل